اهمیت تدوین و علت استفاده از آن

مقدمه

دستی، کیفی را برداشت. مردی چپ چپ نگاه می کند. تفنگ شلیک می شود.
مردی از کنار دیوار به سرعت می دود، چهره اش از درد در هم کشیده شده است.
زنی در یک راهرو خالی راه می رود.

زنی چیزی را روی زمین لگد می زند و به راه خود ادامه می دهد.
این یک فیلم است یا اینکه یک تفسیر لفظی از آنچه که ما هنگام تماشای یک فیلم ویدئویی تدوین شده می بینیم.
اما طوری که ما آن را تجربه می کنیم، نیست – بلکه با آن فرق می کند.وقتی فیلم های چندبخشی محلی را می بینیم، می نشینیم و یک داستان را تجربه می کنیم.ما روی هزاران تصاویر جداگانه که داستان را تشکیل می دهند، متمرکز نمی شویم، بلکه(اگر فیلم به خوبی ساخته شده باشد) ما در داستان گم می شویم، هرجا که دوربین رومینگ به ما نشان می دهد را می بینیم، مناظر افراطی را ارائه می دهد که هرگز نمی توانیم در زندگی خود تجربه کنیم.

تدوین چیست ؟

تدوین فیلم، هنری است که دست کم گرفته شده است.
هدف نهایی تدوینگر این است که تدوین را نامرئی کند، و به همین ترتیب، اگر در هنگام تماشای فیلم، متوجه تدوین بشویم، خیلی رضایت بخش نیست.
اما چطور امکان دارد؟ ممکن است کمی وحشتناک به نظر بیاید که قطعات مختلف می توانند کنار هم جمع شوند تا بتوانند کلیت یکپارچه ای را تشکیل دهند.

“بخش اسرارآمیز این کار، به هم چسبیدن این قطعات است … در واقع به نظر می رسد،حتی اگر جابه جایی کامل از یک میدان دید با دیگری صورت گیرد نیز کار می کند،جابجایی که گاهی اوقات مستلزم پرش زمانی به جلو یا عقب و همچنین فضا است.
” به نظر می رسد که هیچ چیز در زندگی روزمره ما را برای شبیه سازی سریعی که یک فیلم مدرن ارائه می کند، آماده نکرده است.
پس چرا ما یک صحنه با ۴۰ بار شات از بیست زاویه را به صورت یکپارچه می بینیم؟
(اغلب در مکان هایی که در فاصله هزار مایل از یکدیگر فاصله گرفته اند).

مختصری از تاریخچه

قبل از درک نحوه کار تدوین، لازم است تا به گذشته این تکنیک نگاهی بیاندازیم تا نحوه تحول آن را به وضعیت کنونی اش بررسی کنیم.
“در طول تاریخ صنعت فیلم سازی، کیفیت محصولات به صورت پیوسته بهبود یافته ” و با این کار هنر تدوین نیز بهبود یافته است.
در واقع، اولین فیلم ها اصلاً تدوین نشده اند. هنگامی که برادران لومیر در سال ۱۸۹۵ سینماتوگراف را اختراع کردند، دوربین یک دستگاه چندمنظوره بود.
دوربین نه تنها فیلم ضبط می کرد، بلکه به شما این امکان را می داد که آن را پردازش کنید و پروژه را داخل یک دستگاه اجرا کنید.

نقش تدوین تداومی

پرش به جلو از حدود صد سال قبل تا امروز.
با توجه به تمام تاریخچه بین ایجاد تدوین فیلم و امروز، تدوینگرهای فیلم، قوانینی را پیدا کرده اند که به آنها اجازه می دهد تا وضوح بصری و وضوح روایت را با وجود استفاده از تعداد کات های بیشتر افزایش دهند.
هدف نهایی این قوانین این است که حرکات در صحنه باقی بماند و سرانجام به مخاطب جهت گیری فضایی صحنه را نشان دهد.
وضوح روایی، زمانی حاصل می شود که یک فیلم تماشاگر را گیج نکند.

این کار نیاز به تطبیق حرکت از شاتی به شات دیگر و حفظ حس درونی بین شات ها دارد.
این مفهوم منجر به توضیح بصری می شود در صورتی که یک ایده جدید یا یک نمای واسطه معرفی شود.
برای وضوح روایی، نشانه های بصری ضروری هستند، و در اینجا مهارت تدوینگر عامل مهمی است.
” باید مشخص شود که تدوینگر از تعدادی “قواعد” بهره می گیرد و این فقط چند مورد اساسی و مهم برای کات در یک صحنه است.
بسیاری از این قواعد، لازم نیست که توسط تدوینگر به عنوان تیم تولید دنبال شود، اما برای تسهیل تداوم تدوین، ضروری هستند.

اگر دوربین خط عمل را بشکند

اگر دوربین خط عمل را بشکند (یعنی خط خیالی که دوربین را محدود می کند) و به طرف دیگر خط کات شود، به نظر می رسد که مکان کاراکترها تغییر کرده است.
به طور کلی این به صورت شکل بد در نظر گرفته می شود در حالی که اگر کات آنقدر بی معنی باشد که بتوانیم بفهمیم که موقعیت کاراکترها ثابت باقی مانده است، قابل قبول است.

به عنوان مثال، اگر دو کاراکتر در مقابل یک پس زمینه سیاه ایستاده باشند و سپس به زاویه دیگری در طرف مقابل خط عمل با یک پس زمینه سیاه مشابه، کات کنیم،مخاطبان گیج خواهند شد چرا که به نظر می رسد که جای شخصیت ها عوض شده است.
با این حال، اگر نمادهای بصری قوی در مورد محلی که کاراکترها قرار دارند،وجود داشته باشد، کات هم راستا با خط عمل قابل قبول می باشد، همانطور که مغز ما قادر به قرار دادن آنها در فضاست و می فهمد که جای آنها تغییر نکرده است.

حتی زمانی که نمادهای بصری ضعیف باشند، اغلب قادر به درک کات همراستا با خط عمل هستیم،اما این کات ها آنقدر پیچیده هستند که می توانند ما را از “واقعیت” فیلم دور کنند و به ما یادآوری کنند که ما در واقع در حال تماشای یک فیلم هستیم.
فیلم های زیادی از این مزیت استفاده می کنند – برای مثال، در فیلم “نفوذی”، برای نشان دادن تغییر در تعادل قدرت در مکالمه از این روش استفاده شد.
شایان ذکر است که بازیگران با این محدودیت های سینمایی محدود نمی شوند:
ایجاد یک خط جدید در یک صحنه در هر زمان بسیار آسان است.این می تواند به سادگی با استفاده از حرکت دوربین که برای ایجاد یک فرد جدید یا حرکت کاراکترهای برای ایجاد یک جهت جدید، انجام شود.